Streszczenie artykułu o. Firasa OFM Lotfi z Aleppo
Syria: trzy nieuleczalne rany i wyzwanie, by się odrodzić
Pielgrzymka PKWP do Fatimy 2017
1) Ogólny zarys sytuacji w Syrii
Syria jest terenem najpoważniejszego jak dotąd dramatu w XXI wielku. Aleppo zostało określone przez ONZ jako najniebezpieczniejsze miasto na świecie. W rzeczywistości ta dawna stolica duchowa i intelektualna Syrii dzisiaj leży kompeltnie w ruinach. Brakuje wszystkiego, by godnie żyć: wody, chleba… Do niedawna to wszystko przeżywano w codziennym, nieustępującym poczuciu zagrożenia, co jest udziałem ogromnej liczby niewinnych ludzi, nigdy nie biorących broni do ręki. Nie ma bezpiecznej przestrzeni nawet w kościele czy w meczecie. Największym bieżącym wyzwaniem jest przyjąc rodziny szukające schronienia.
Według ostatnich statystyk zginęło prawie 500 tysięcy osób, (proszę traktować te cyfry jako bardzo przybliżone!). Połowa ofiar to dzieci i kobiety. Ponad 6 milionów uchodźców znajduje się w krajach przygranicznych. Setki osób wyemigrowało, rozpaczliwie próbując ratować własne życie i życie najbliższych. Wiele z nich zginęło w morzu. Przybliżona liczba zatopionych z powodu imigracji to ok. 10.000 osób. Z punktu widzenia demograficznego Aleppo doznało katastroficznej zmiany: z 250 tysięcy mieszkańców pozostało w nim zaledwie 32 tysiące. Chodzi o jedno z najstarszych miast świata, bezcenne dziedzictwo historyczne naszej cywilizacji! To także przykładowe miejsce pokojowego współistnienia wielu kultur i narodowości.
22 grudnia 2016 został podpisany pokój. Wraca względne poczucie bezpieczeństwa. Widać samochody, uśmiechnięte dzieci i zwykły harmider codzienności. Autor artykułu jest skłonny przypisać to wstawiennictwu Matki Bożej i modlitwie dzieci. Miasto Aleppo zostało poświęcone Niepokalanemu Sercu Maryi 13 maja 2016 roku, gdy było jeszcze w rękach terrorystów.
2) Wyzwania związane z odrodzeniem
Aleppo jest wolne, ale znajduje się pod stosami ruin, a pozostali w nim mieszkańcy niosą traumy i rany zwnetrzne i wewnętrzne. Pozostałe miasta są w rękach dzihadystów: Dei Alzour, Al Raqqa (stolica tzw. państwa islamskiego), Idlib, Jisr Alshougour. Cytat wypowiedzi syryjskiego rzymskokatolickiego biskupa J.E. Georgesa Abou Khazena: wyzwanie dotyczące
- pojednania i przebaczenia pomiędzy pojedynczymi mieszkańcami i grupami etnicznymi i wyznaniowymi;
- uzdrowienia fizycznego i psychicznego, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży;
- wychowania: dzieci wyrosłe bez rodziców, pod opieką niewiele starszego rodzeństwa! Statystyki podają, że co najmniej 2 000 (duemila) dzieci nie posiada żadnego z rodziców, nie ma dokumentów stwierdzających tożsamość. Wiele z nich nie chodziło do szkoły 4-5 lat!
- znalezienia źródeł utrzymania;
- odbudowy z myślą o powrocie wielu: budynki prywatne i publiczne zniszczone w różnym stopniu, bardzo trudno jest znaleźć dzisiaj miejsce dla rodzin.
Sub tuum praesidium confugimus, Sancta Dei Genitrix
Kilka przykładów uznawanych przez chrześcijan za pomoc Matki Bożej
(a) 21 maja 2015 w wiosce Karyateen, niedaleko Palmyry, został uprowadzony przez państwo islamskie Daesch syryjski ksiądz katolicki. Cztery miesiące i 20 dni pozostawał w rękach porywaczy: prześladowany, torturowany, maltretowany, grożono mu odcięciem głowy, jeśli nie przejdzie na islam. Ksiądz przypisuje swoje uwolnienie Matce Bożej. Nie rozstawał się z różańcem. Podobnie przeżyło 250 chrześcijan, których tzw. państwo islamskie uprowadziło do niewoli najeżdżając na ich wioskę.
(b) 25 października 2015 w czasie niedzielnej Mszy św. spadła bomba. Ponad 400 wiernych znajdowało się w kościele. fedeli. Na szczęście pocisk tylko przedziurawił dach kościoła, ale wybuchł na zewnątrz.
(c) 21 maja 2016 na klasztor franciszkański, którego jestem przełożonym (byłe kolegium św. Antoniego) spadły liczne bomby. Jedna z chorych starszych osób przyjęta przez nas zmarła natychmiast, dwie inne zostały ranne. Te osoby już raz uniknęły podobnej śmierci w bombardowanym domu pomocy społecznej. Ponieważ nie mogły znaleźć miejsca przytułku, przyjęliśmy je u nas od ponad 3,5 roku. Dla nas cudem było, że śmierć nie dotknęła licznych dzieci i ich rodzin przebywających na dziedzińcu, tylko panią Renée liczącą 94 anni.
(b) W tym roku na obozie wakacyjnym zgrupowaliśmy 860 dzieci i młodzieży; podwójna liczba w stosunku do ubiegłego roku. Dwa miesiące święta życia dzięki zaangażowaniu wolontariuszy, wychowawców i psychologów, zakończone wspólnym świętowaniem z rodzinami. Objęło ono ponad 2 tysiące osób.
(d) Udało się nam, dzięki Bogu i z udziałem wielu darczyńców, przeprowadzić niektóre prace remontowe w naszym byłym kolegium św. Antoniego z Padwy. Przestrzeń modlitwy, spotkań, zabawy. Przez miesiąc sierpień ponad 5 000 osób korzystało z basenu, który udało nam się doprowadzić do stanu używalności.
Jako światła nadziei w kontekście ciemności przytoczę wszystkie inicjatywy, jakie powstają dzięki zgromadzeniom zakonnym i stowarzyszeniom przykościelnym. Obrazują one przysłowie włoskie: “więcej hałasu robi jedno upadające drzewo niż sto innych rosnących w ciszy”. Ponadto, jak mawiała Matka Tersa z Kalkuty, to, co robimy, jest może kroplą w oceanie, al ebez niej ocean nie byłby taki sam.
ACN = Pomoc Kościołowi w Potrzebie podjęło na rzecz Syryjczyków dzisiątki projektów, takich jak kosze żywnościowe, ubrania, produkty higieniczne, płyn grzewczy, wyposażenie szkół i uczniów, opieka medyczna itp. Tylko w Aleppo szpital św. Ludwika dostał 250 tysięcy euro na najkonieczniejsze potrzeby. Pomoc otrzymały tam też centra duszpasterskie i katechetyczne. Aleppo). Teraz ruszają projekty odbudowy kościołów całkowicie zrównanych z ziemią, a także domów rodzinnych.
(Najserdeczniejsze podziękowania za szczodrość na całym Bliskim wschodzie dla PKWP).
Bp Georges Abou Khazen urodził się w 1947 r. w Libanie. W 1967 r. przywdział habit franciszkański a 6 stycznia 1971 r. złożył uroczyste śluby zakonne. W dniu 28 czerwca 1973 r. przyjął święcenia kapłańskie. Studiował filozofię w Betlejem i teologię e Bejrucie. Pierwszą placówką duszpasterską była posługą w charakterze viceproboszcza w Aleksandrii w Egipcie (1973-1975). Proboszcz w Jerozolimie 1977-1983 oraz 1988-2004. Proboszcz w Betlejem 1982-1998. Proboszcz i kustosz parafii św. Franciszka w Aleppo 2004-2013. Od 15 maja 2013 r. Wizytator apostolski w Syrii a 4 października 2013 r. otrzymał nominację od Ojca świętego Franciszka na biskupa diecezji obrządku łacińskiego w Aleppo.